◄ Vorige pagina Dit artikel is verdeeld over negen webpagina’s. Volgende pagina ►
Disclaimer |
Europese plannen De naoorlogse jaren waren in West-Europa vooral jaren van internationale samenwerking, waarbij ook de Bondsrepubliek nadrukkelijk betrokken werd. In 1951 werd de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal opgericht, die in het Duits meestal ‘Montanunion’ werd genoemd. De lidstaten waren België, Frankrijk, Italië, Luxemburg, Nederland en de Bondsrepubliek. In 1958 werd de EGKS min of meer omgezet in de Europese Economische Gemeenschap (EEG), de voorloper van de Europese Unie. Nog ouder is de Raad van Europa, opgericht in 1949, waarin de democratische landen van Europa samenwerkten. Saarland trad op 20 juli 1950 toe als geassocieerd lid (afbeelding 3). Een paar dagen eerder (13 juli) was de Duitse Bondsrepubliek als volwaardig lid toegetreden. |
■ Afbeelding 3. Zegel van 8 augustus 1950 ter gelegenheid van de toetreding van Saarland tot de Raad van Europa
Een plan voor een Europese Defensie Gemeenschap strandde in 1954 in het Franse parlement. Min of meer ter vervanging richtten België, Frankrijk, Luxemburg, Nederland en Groot-Brittannië de West-Europese Unie op. Ook de Bondsrepubliek en Italië traden toe. Dat was het orgaan dat in 1955 toezicht hield op het referendum in Saarland.
Dat referendum moeten we zien tegen de achtergrond van deze internationale organisaties. Op 31 augustus 1953 lanceerde de Nederlandse politicus Marinus van der Goes van Naters (1900-2005) een plan om de kwestie-Saarland op te lossen zonder Frankrijk of de Bondsrepubliek voor het hoofd te stoten. Saarland moest gewoon internationaal gebied worden. De hoofdstad Saarbrücken kon dan meteen de hoofdstad van de EGKS worden – en van eventuele nog op te richten andere Europese organisaties. Intussen zou Saarland economisch verbonden blijven met Frankrijk. De Franse frank kon betaalmiddel blijven tot het moment dat een Europese munt zou worden ingevoerd.
De Saarlandse regering, die toch al streefde naar een zo zelfstandig mogelijk Saarland, omarmde het idee direct. Frankrijk en de Bondsrepubliek stelden een Saarstatut op, waarin Van der Goes’ ideeën verder werden uitgewerkt. In 1954 ging de Raad van Europa akkoord met het Saarstatut, in 1955 het Duitse parlement. Nu Saarland zelf nog.
 |
 |
 |
 |