Disclaimer |
REDACTIONEEL Het zal in het begin van de jaren tachtig zijn geweest dat de bushalte aan de Veenweg in mijn toenmalige woonplaats Deventer werd verrijkt met een keurige insteekhaven. Daardoor had het overige verkeer geen last meer van oponthoud door de bus, want die draaide even van de weg af. Een maand na de oplevering werd de buslijn verlegd en kwam er geen bus meer over de Veenweg... Dat was even een voorbeeld van niet‑creatief denken van ambtenaren. De dienst die een insteekhaven aanlegde, was natuurlijk een andere dan die de routes van de bussen vaststelde – en die beide diensten wisten niets van elkaars plannen. |
De rest van dit nummer gaat over wel-creatief denken van (post)ambtenaren. Het uitgiftebeleid van Kirgizië zal bij de lezer direct de schok der herkenning teweegbrengen. Het doel is eenvoudig: klop de verzamelaar geld uit de zak. En de middelen zijn vertrouwd: getand en ongetand naast elkaar, veel blokken, kleine oplagen.
De problemen van de Slowaakse postambtenaren kort na de Eerste Wereldoorlog lagen op een ander vlak: hoe geef je stempels in een vreemde taal toch een Slowaaks cachet? En u zult moeten toegeven: ze hebben hun best gedaan en kwamen met verrassende oplossingen.
Het laatste deel van mijn artikelenreeks over de Oekraïne laat creatieve oplossingen zien voor een probleem waar niet iedereen evenveel begrip voor kan opbrengen: hoe verrijk ik mezelf? Want dat Oekraïense postbeambten hebben meegewerkt aan het produceren van vervalsingen, staat vast, al zal hun aandeel daarin waarschijnlijk nooit waterdicht komen vast te staan.
Ik wens u veel leesplezier.
Sijtze Reurich
 |
 |
 |
 |